وزیر علوم، تحقیقات و فناوری گفت: با تعدادی از وزرا تفاهمهای اولیه مبنی بر تأسیس مرکز پژوهشی و آزمایشگاه در دانشگاهها توسط این وزارتخانه ها حاصل شده تا علاوه بر انجام تحقیقات مورد نیاز دستگاهها، بستر تعامل میان دانشگاه و دستگاههای اجرایی نیز فراهم شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، کامران دانشجو در دیدار رئیس و اعضای هیئت رئیسه دانشگاه خواجه نصیر الدین گفت: تربیت نیروی متخصص و کارآمد از یک سو و دغدغه اشتغال به کار فارغ التحصیلان دانشگاه از سوی دیگر از جمله مسائلی است که در صورت تعامل دانشگاه و صنعت به خوبی قابل حل است.
وی ارتباط سازنده و غیرشعاری دانشگاه و صنعت را مورد تاکید قرار داد و گفت: ما اگر ارتباط پویا و ارگانیک و نه پیوند اجباری و مکانیکی بین دانشگاه و صنعت برقرار کنیم، هر دو نهاد از ایجاد این رابطه سود می برند و پژوهشها می توانند تقاضا محور شده و کشور به شکوفایی و بالندگی در تمام عرصه ها دست یابد.
وزیر علوم استفاده از توانمندیهای دانشگاه در جهت رفع نیازهای صنعت را در راستای توسعه دانش محور دانست و خاطر نشان کرد: فاصله ای که امروزه بین ظرفیتهای علمی کشور با نیازهای بخش صنعت مشاهده می شود باید با تعامل و همکاری بیشتر مراکز علمی و صنعتی پر شود.
وی از دانش آموختگان دانشگاهها به عنوان موثرترین عوامل ارتباط دانشگاه و صنعت یاد کرد و افزود: دانشگاه محل تربیت نیروی انسانی متخصص و ماهر به معنای واقعی کلمه است و اگر این نیروی انسانی متخصص و متعهد بتواند فرصت یابد و دانش و تجربه خود را در عرصه تولید و صنعت به کار گیرد موجب پیشرفت و توسعه کشور می شود.
دکتر دانشجو تربیت کادر موثر و کارآمد برای اداره کشور را از جمله برنامه‌ها و سیاست‌های وزارت علوم برشمرد و گفت: کشور نیاز به مدیرانی دارد که نه تنها سخت کوش بوده و علم و هنر مدیریت را خوب بدانند، بلکه با اصول معنوی، عدالت خواهی، مهرورزی و محبت و دوستی و با روحیه ای متاثر از فرهنگ ایثار و شهادت مدیریت خود را اعمال کنند.
وی از اصلاح شیوه ارتقای اعضای هیئت علمی در آینده خبر داد و گفت: در نگاه جدید به ارتقا اعضای هیات علمی، جهت تحقیقات و پژوهشها تغییر می‌یابد و بیشتر مقالاتی که حاصل تحقیقات و پژوهش‌های تقاضا محور و بر مبنای حل یکی از مشکلات حوزه کاربردی باشد مد نظر قرار خواهد گرفت.
وزیر علوم شیوه فعلی ارتقا اعضای هیئت علمی را چندان موثر در حل مشکلات حوزه کاربرد ندانست و افزود: شیوه فعلی ارتقا اعضای هیات علمی بیشتر روی مقالاتی تنظیم شده است که شاید با حوزه کاربرد داخلی و حل مسائل و مشکلات صنعت در داخل چندان همسو نباشد و در نتیجه حاصل تحقیقات تبدیل به ثروت ملی نمی‌شود و این جفای آشکار به کشور و خود اساتید است، چرا که دانشگاهیان ما علاقه مند به نظام بوده و می‌خواهند در راستای حل مسائل و مشکلات صنعتی و حوزه کاربرد داخلی تحقیقات و فعالیت پژوهشی نمایند که باید بستر آن را برای آنها فراهم کرد.
